TEAMPAGINA - 65A
2023
WMH EK VALENCIA
geen verslag ontvangen
2022
TRAINING BIJ MHC MAARSSEN
De trainingskalender ziet er als volgt uit:
gepubliceerd 03022022
De trainingskalender ziet er als volgt uit:
- Februari 9 en 23
- Maart 9 en 23
- April 6 en 20
- Mei 18
- Juni 1 en 15
gepubliceerd 03022022
2019
2019 WGMA EK Brasschaat
Final v. Netherlands
The final was played out on the main pitch starting at 11:30 and in front of a large crowd. Both sides were keen to impress. England started with intent and constructed their possession game well. However, the Netherlands were quick to attack down their left and on 8 minutes were awarded a controversial goal when a cross from outside the circle was deflected into the goal off an English stick. This spurred the side and good play down the right from Marshall, Ray and Deayton was matched on the left by Furneaux, Rudd and Wright, working the ball the for Skinner and Smith. At the back, McCollum in goal was untroubled for the rest of the half, with good marking and distribution coming from Dixon and Hilton. Several clear chances to score were created, but the final touch eluded England on a series of occasions. The addition of Ward, Slator, Talati, King, Ramsden and Wooding added to the possessional play but despite winning corners, the breakthrough didn’t come. In the third quarter, England continued to maintain possession and create chances, with the ball worked down both flanks and impressive play from Skinner, Ray and Rudd in the centre. Winning one of several penalty corners, England were then shocked to have Wright taken out by a defender. His resulting concussion required hospital treatment. Further upset came in the third quarter, when a rare Dutch attack resulted in a corner that Boutcher and the defence could not keep out. 0-2. With continuing possession and increasing tempo, England sought to get their just deserts, with Dixon moving forward and King trying his speed down the right. England won a series of corners and King was on hand to deflect a ball into the net on 62 minutes. 1-2. At this stage, Netherlands were trying to run the clock down by any means and England were pressing from all sides. Alas, it was not to be, despite the better hockey, possession and the many chances created, the final whistle came, leaving England to lick their wounds and be gracious in accepting a silver medal.
gepubliceerd 12 juli 2019
bron:http://www.englandhockey.co.uk/news.asp?itemid=46455&itemTitle=Siver+Medal+for+the+Men%27s+065s+at+European+Cup§ion=787
The final was played out on the main pitch starting at 11:30 and in front of a large crowd. Both sides were keen to impress. England started with intent and constructed their possession game well. However, the Netherlands were quick to attack down their left and on 8 minutes were awarded a controversial goal when a cross from outside the circle was deflected into the goal off an English stick. This spurred the side and good play down the right from Marshall, Ray and Deayton was matched on the left by Furneaux, Rudd and Wright, working the ball the for Skinner and Smith. At the back, McCollum in goal was untroubled for the rest of the half, with good marking and distribution coming from Dixon and Hilton. Several clear chances to score were created, but the final touch eluded England on a series of occasions. The addition of Ward, Slator, Talati, King, Ramsden and Wooding added to the possessional play but despite winning corners, the breakthrough didn’t come. In the third quarter, England continued to maintain possession and create chances, with the ball worked down both flanks and impressive play from Skinner, Ray and Rudd in the centre. Winning one of several penalty corners, England were then shocked to have Wright taken out by a defender. His resulting concussion required hospital treatment. Further upset came in the third quarter, when a rare Dutch attack resulted in a corner that Boutcher and the defence could not keep out. 0-2. With continuing possession and increasing tempo, England sought to get their just deserts, with Dixon moving forward and King trying his speed down the right. England won a series of corners and King was on hand to deflect a ball into the net on 62 minutes. 1-2. At this stage, Netherlands were trying to run the clock down by any means and England were pressing from all sides. Alas, it was not to be, despite the better hockey, possession and the many chances created, the final whistle came, leaving England to lick their wounds and be gracious in accepting a silver medal.
gepubliceerd 12 juli 2019
bron:http://www.englandhockey.co.uk/news.asp?itemid=46455&itemTitle=Siver+Medal+for+the+Men%27s+065s+at+European+Cup§ion=787
2018
2018 WGMA WK Barcelona
De verwachtingen voor 65A waren hoog gespannen, na de Europese titel van vorig jaar en een succesvol voorbereidingsprogramma met onder meer wederom de toernooi zege in Tilburg. Het mocht echter niet zo zijn en werd achteraf gezien het slechtste resultaat ooit.(7de)
De poule werd nog netjes gewonnen met overwinningen op Ierland(3-0), Frankrijk (9-0) Japan (2-0) en een gelijk spel tegen Spanje (1-1).
Wel kwamen er steeds meer kleine en grotere blessures wat ons in de latere fase zou nekken. De cruciale wedstrijd was tegen Wales.
Mede door de blessures moesten er enkele wijzigingen in de opstelling worden doorgevoerd die niet goed uitpakten. Met de rust stonden we met 2-0 achter. Snel na rust komen we op 2-1 en dan slaat de wet van Murphy toe. Wat er fout kan gaan , gaat dan ook fout. Vele kansen om op gelijke hoogte te komen mislukken en als we op het laatst de keeper wisselen krijgen we nog een goal tegen. Uitgeschakeld in de kwart finale!
Voor ons allen een desillusie, waarna het moeilijk opladen is. De resterende potten tegen New Zeeland 2-2, verlies na shoot-outs en Duitsland 2-1 winst zijn voor de statistiek.
Het begeleidingsteam met Otto als coach, Loet als manager en Alet als Fysio hebben werkelijk alles uit de kast gehaald om ons toch nog tot betere resultaten te bewegen, heel veel dank hiervoor. Daarnaast had Ed veel energie gestoken in het sociale programma, ijsbaden en leuke eettenten en Jan in het fietsprogramma. Mooi allemaal door die stad fietsen. Al met al wel een prachtige tijd gehad . Het hockey nu snel vergeten, knop omzetten en weer door! Volgend jaar wacht Brasschaat en daarna Japan????? Rest mij 60A te feliciteren met het verlengen van de wereldtitel.
Uw nederige captain Jart Sluiter
De verwachtingen voor 65A waren hoog gespannen, na de Europese titel van vorig jaar en een succesvol voorbereidingsprogramma met onder meer wederom de toernooi zege in Tilburg. Het mocht echter niet zo zijn en werd achteraf gezien het slechtste resultaat ooit.(7de)
De poule werd nog netjes gewonnen met overwinningen op Ierland(3-0), Frankrijk (9-0) Japan (2-0) en een gelijk spel tegen Spanje (1-1).
Wel kwamen er steeds meer kleine en grotere blessures wat ons in de latere fase zou nekken. De cruciale wedstrijd was tegen Wales.
Mede door de blessures moesten er enkele wijzigingen in de opstelling worden doorgevoerd die niet goed uitpakten. Met de rust stonden we met 2-0 achter. Snel na rust komen we op 2-1 en dan slaat de wet van Murphy toe. Wat er fout kan gaan , gaat dan ook fout. Vele kansen om op gelijke hoogte te komen mislukken en als we op het laatst de keeper wisselen krijgen we nog een goal tegen. Uitgeschakeld in de kwart finale!
Voor ons allen een desillusie, waarna het moeilijk opladen is. De resterende potten tegen New Zeeland 2-2, verlies na shoot-outs en Duitsland 2-1 winst zijn voor de statistiek.
Het begeleidingsteam met Otto als coach, Loet als manager en Alet als Fysio hebben werkelijk alles uit de kast gehaald om ons toch nog tot betere resultaten te bewegen, heel veel dank hiervoor. Daarnaast had Ed veel energie gestoken in het sociale programma, ijsbaden en leuke eettenten en Jan in het fietsprogramma. Mooi allemaal door die stad fietsen. Al met al wel een prachtige tijd gehad . Het hockey nu snel vergeten, knop omzetten en weer door! Volgend jaar wacht Brasschaat en daarna Japan????? Rest mij 60A te feliciteren met het verlengen van de wereldtitel.
Uw nederige captain Jart Sluiter
2017 WGMA EK Glasgow
De geschiedenis van 65A
2016 WGMA WK Newcastle Australie
Terugblik
65A gaat naar het WK in Australie om de kleuren van Nederland als afgevaardigde van NHC De Zestigplussers te vertegenwoordigen.
Volg hun verrichtingen via deze pagina.
65A gaat naar het WK in Australie om de kleuren van Nederland als afgevaardigde van NHC De Zestigplussers te vertegenwoordigen.
Volg hun verrichtingen via deze pagina.
65A net geen finalist De verwachtingen van het 65A team dat zou deelnemen aan de wereldkampioenschap hockey voor de 65-plussers te New Castle, Australië, waren niet al te hoog gespannen. Van het 65A team dat aan de EK Londen had deelgenomen waren nog maar zes spelers overgebleven en hoewel enkele nieuwe krachtige middenvelders aan de selectie waren toegevoegd leek het vasthouden van de wereldtitel - in 2014 door 65A veroverd - niet direct voor de hand te liggen. Weliswaar werden onder leiding van Otto Rensen vele trainingen georganiseerd maar de oefenwedstrijden leverden niet uitsluitend een positief saldo op en het zag er zelfs naar uit dat enkele spelers nog niet helemaal blessurevrij waren toen de reis naar Australië begon. Het bleek echter – achteraf beoordeeld – de sfeer te zijn en de opofferingsgezindheid waaronder mede het volle enthousiasme van alle spelers dat na het toernooi met grote tevredenheid kon worden teruggezien op twee fantastische weken, niet alleen op grond van de hockeyactiviteiten maar ook op grond van de ervaringen die tijdens het bezoeken en bezichtigen van de stad Sydney en de omgeving van New Castle werden opgedaan. Hoewel iedereen op diverse manieren kwam aangereisd, werd op 28 april in het Menzies Hotel, in Sydney, van een uitgebreid diner genoten waarbij alle spelers aanwezig waren, inclusief een zestal dames die gedurende de volledige twee weken enthousiast ondersteuning boden aan het gezelschap.Training op een hockeyveld in Sydney, met voor het eerst het hele gezelschap, bezoek aan een consulaat, een fietstocht door Sydney en als hoogtepunt een bezoek aan de Opera op 30 april voor een optreden van de wereldberoemde band of Monsters and Man waarbij overigens de jeugd de staanplaatsen van de veteranen opeisten zodat deze weer op hun beurt konden zitten, zijn hoogtepunten die niet gauw worden vergeten. Nadat op 3 mei de officiële opening van het toernooi, waarbij ruim een kleine 900 deelnemers uit 23 landen deelnamen, had plaatsgevonden, was gelijk de eerste wedstrijd, die tussen Nederland en Nieuw-Zeeland. Het was al direct duidelijk dat de Nieuw-Zeelanders niet alleen zeer stevig gespierd waren en van een compacte bouw waren voorzien, maar ook niet zouden wijken voor dit elegante gezelschap uit Nederland. Twee keer moest Nederland een achterstand goedmaken waarbij één strafcorner van Jan van Kuijvenhoven en één, na een mooie voorbereiding via diverse spelers, afgerond doelpunt van Ab van Loosbroek de stand in evenwicht bracht. Uitgerekend in de laatste minuut knalden de Nieuw-Zeelanders, die misbruik maakten van een ondertal van de Nederlanders, een bal naar de cirkel die daar al of niet niet per ongeluk doeltreffend werd aangeraakt door één van de Nieuw-Zeelanders, waardoor de eindstand 2-3 werd ten gunste van Nieuw-Zeeland. |
Een dergelijk begin was teleurstellend omdat eigenlijk, wilden Nederland de halve finale bereiken, alle andere wedstrijden moesten worden gewonnen. Reeds de volgende dag zou er een kans zijn op revanche tegen Wales, maar in die wedstrijd kwam Wales - zij het ten onrechte - op een voorsprong van 1-0 waarbij Nederland de stand gelijk kon trekken, maar hiermee de vooruitzichten op het bereiken van de halve finale heel ver zag wegzinken. Dankzij de goede teamgeest en de met een glas wijn gevulde sturende hand van Otto Rensen bleef het elftal vertrouwen houden in het maximaal bereikbare. In de pool resteerden nog een wedstrijd tegen België en Zuid-Afrika en als met een groot positief resultaat beide wedstrijden zouden worden gewonnen en Nieuw-Zeeland van Zuid-Afrika niet zou verliezen dan zou, na het nodige rekenwerk, een plaats in de halve finale nog bereikbaar zijn. Op 6 mei lieten de Nederlanders niets meer aan toeval over. In een zo aanvallend mogelijke opstelling lukte het de Nederlanders in de eerste helft een voorsprong op te bouwen van 2-0 met doelpunten van de later geblesseerd geraakte Peter Mul en Ab van Loosbroek. In de tweede helft bracht uw verslaggever via een hattrick het eindresultaat op 5-0 zodat de volgende ochtend om 09.15 uur in de wedstrijd tegen Zuid-Afrika de kansen nog open lagen. De wedstrijd werd door Nederland op een degelijke wijze gewonnen via doelpunten van Peter Mul, Ab Loosbroek en Jan Schonk waarna met spanning de uitslag Nieuw-Zeeland - Wales moest worden afgewacht. Gelukkig won Nieuw-Zeeland zodat het Nederlands team toch nog enigszins onverwacht de halve finale had bereikt en tegen Australië moest aantreden. Bij de bespreking voor de wedstrijd tegen Australië bleek dat Otto Rensen een gedegen bestudering van het systeem van het Australisch team had gemaakt en met een opstelling op te proppen kwam die leek op die tegen Zuid-Afrika, maar die wel inspeelde op de ruimte die het Australisch team tot heden in het toernooi aan de tegenstanders had geboden. In deze wedstrijd bereikte eigenlijk iedereen zijn hoogste niveau, werden de opdrachten van Otto nauwgezet gevolgd en bleek al snel dat het Australisch team, toch wel als favoriet aangeduid, steeds zenuwachtiger werd. De teams waren aan elkaar gewaagd, maar toch gebeurde het dat Australië in het tweede part van de eerste helft een 1-0 voorsprong bereikte via een strafcorner. Nederland gooide daarna alles op de aanval en het was in de 65e minuut dat een bal van het middenveld hard in het doelgebied van Australië werd geslagen en via een stick van Australiërs de lucht in vloog en Ab van Loosbroek in de cirkel waarin de bal terecht was gekomen deze uit de lucht in het goal knalde en hiermee de stand op 1-1 bracht. |
Omdat beide partijen niet meer scoorden, moesten shoot-outs de beslissing brengen wie in de finale tegen Engeland de strijd mocht aanbinden. Nadat de eerste vijf shoot-outs een gelijkstand van 3-3 opleverden, moest steeds om beurten een poging worden gewaagd waarbij de zesde shoot-out van de Australiërs dermate geraffineerd werd genomen dat Hans Hittenhausen, als keeper, de bal onmogelijk kon tegenhouden en omdat Jan Kuijvenhoven, één van de dragers van het Nederlands elftal, zijn shoot-out spijtig genoeg de mist in zag gaan werden de Aussies finalist.
Gezien het feit dat Australië later de Engelsen met 1-0 heeft verslagen in en wedstrijd waarbij zij echt niet beter speelden dan tegen Nederland, had het zomaar kunnen zijn - verder dromend - dat Nederland de finale had gehaald, en die misschien zelfs had kunnen winnen. Zo ver is het echter niet gekomen maar een ieder, inclusief de begeleidende dames, waaronder de coach Renske Hittenhausen, waren tevreden met het uiteindelijk bereikte resultaat. Niet onvermeld moet blijven dat Nederland in de strijd om de derde plek geen weerwoord meer had tegen Nieuw-Zeeland en met 3-1 verloor, waarbij overigens Jan Schonk een doelpunt scoorde nadat hij eerst bal met de voet had tegengehouden en daarna met de bolle kant paraat had gelegd en daarna buiten het zicht van de scheidsrechter om in de hoek had geknald. Dit gebeurde overigens nadat Ab van Loosbroek zijn sleutelbeen had gebroken en op weg was naar de eerste hulp. Samengevat kan worden gesteld dat de middenvelders Gert Jan Boven, Albert Aalbers en Ton Blauw een zeer ondersteunende bijdrage hebben geleverd aan de lopers van het team, Jan Kuijvenhoven en de grenzeloze Hans Buers. Niet alleen als animator maar ook als enorme organisator van eigenlijk alles wat zijn pad kruiste, heeft Henk Rouwendal een bijdrage geleverd terwijl ook penningmeester Mario Janssen, gesterkt door zijn Jeanne in het veld maar ook buiten het veld zijn mannetje stond. Carl Adams en Joop van Ekeren stonden aan de basis van menige opbouw terwijl Jaap van der Graaf vanuit de linksbuitenpositie ondersteund door Arjen Hamburger regelmatig de vijandelijke cirkel binnenrukte. Het verblijf in Australië kende vele hoogtepunten maar wat uw verslaggever het meest is bijgebleven was een bootreis vanuit Sydney naar de kustlocatie Manly Wharf waar onder leiding van keeper Otto Rensen op het strand een echt partijtje werd gevoetbald en een schare publiek aan de kant van de kade met grote belangstelling de activiteiten van deze weliswaar oudere, maar nog steeds zeer fitte, heren volgde. Het enige spijtige was dat na de wedstrijd geen staande ovatie werd ontvangen, maar slechts instemmende positieve geluiden in het Australisch-Engels geformuleerd. Uw verslaggever, B.K.M. Fritz |
|
Voorbereiding van 65 A op het WK in Newcastle
Een harde kern van enthousiaste 65 plussers heeft tijdens een OLW in oktober jl. in een overleg met de vertegenwoordiger van de EC , Pierre Bijvoet , de lijnen uitgezet hoe Nederland in 2016 de WK hockeytitel voor Grand Grand Masters in Newcastle Australië zou gaan verdedigen. Daarbij paste gezien het toen nog geringe aantal beschikbare spelers, een t.o.v. vorige jaren bescheiden ambitie van “we halen er uit wat er maximaal inzit”. Nadat Henk Rouwendal (manager/speler) en Otto Rensen (coach) hadden toegezegd het team te gaan ondersteunen kwam er schot in de zaak. Het was in december al duidelijk dat we 16 spelers op de lijst hadden waarvan 6 uit het EK team van Londen. Aangevuld met een kern van spelers die de laatste jaren in 60 B hadden gespeeld en gecomplementeerd met enkele frisse talenten staat er nu een fitte groep klaar voor de reis. Met toernooi-ervaring zit het ook wel goed. Er gaan 6 spelers mee die (geheel verslaafd) voor de vierde keer aan een WK-toernooi deelnemen. Bovendien wordt de groep ondersteund door 8 partners. De 65 A groep heeft gespeeld in het wintertoernooi van de Abrahams en het IJsmutsentoernooi in Oss. Daarnaast zijn er wedstrijden gespeeld of gepland tegen Upward Veteranen LA, Leusden Veteranen B, 65 B en 60B. Er is onder leiding van Otto hard gewerkt aan vaste structuren in het team waarop we kunnen gaan bouwen en scoren. |
Het grootste deel van het team vertrekt in de ochtend op 27 april en we komen op 28 april laat in de middag aan in Hotel Menzies is Sydney. De volgende dag bestrijden we de jetlag o.a. tijdens een ontvangst bij de Nederlandse Consul Generaal. Maar Sydney biedt meer waarmee we in een flow kunnen komen. Om de eenheid te verhogen gaan we naar het Opera House waar we het geheim van romantische kracht door de IJslandse Band “Monsters en Men” op ons in zullen laten werken. Het door onze manager opgestelde 21 pagina’s ! tellende draaiboek geeft verder aan dat we op 2 mei verkassen naar Newcastle om daar tot en met 12 mei 6 wedstrijden te spelen. Halverwege het toernooi hebben we een bezoek aan de Testmatch Rugby Australië - New-Zealand ingepland, waarmee we het vertrouwen dat we in het toernooi kunnen groeien een extra impuls denken te geven. Wij zullen jullie verder op de hoogte houden van de ontwikkelingen. Jan Kuyvenhoven gepubliceerd 6 april 2016 |
Aandacht voor de briefing ....
SPONSORING
Ons team is druk bezig om via sponsoring deelname aan het WGMA WK in Newcastle, Australia te faciliteren <klik hier>
Ons team is druk bezig om via sponsoring deelname aan het WGMA WK in Newcastle, Australia te faciliteren <klik hier>
2015
2015 WGMA EK Londen
Hoe verging het 65A in Londen? Een verslag van Ben Fritz:
Finale gezien door een Engelse bril
27th August
England - 1 v Netherlands – 0
The final game of the Tournement was against the Netherlands who had outwitted us in Kontich and the Hague. This was a game we were not going to lose. Whilst mathematically we could still finish runners up it would mean us conceding 21 goals which was not going to happen.
We started at a fierce pace rattling up several short corners in the first quarter with only one goal to show for all our efforts scored by Stowell. We also became a little complacement and it was only the timely intervention of Kimber, justifying his selection in the England goal, that prevented the rampant Dutch forwards from scoring.
During the second quarter the pace dropped to walking speed and despite rotating players we were not able to up the tempo of the game. There were some very tired players on the park.
At half time the goalies exchanged places for the last time with Goodridge, who had yet to touch the ball, coming on.
His first touch was to pick up the ball from out of the goal after a clever overhead scoop into the D had been dispatched by the Dutch centre forward with ease into our net.
Luckily for once the Gods or the Umpire was on our side and the goal was disallowed for dangerous play.(Phew, we still had yet to concede a goal!)
This decision incensed the Dutch so much they threw caution to the wind and threw everyone into the attack putting our defence under severe pressure. Many times they looked as though they would score but timely interceptions by Ridings, Mills,Mellor and Stone aided by the tireleless Slator. On the one occasion they were beaten Goodridge made a fine save and whipped the ball into touch.
One quarter to go and despite being absolutely f….d we were not going to give up our slender lead without a fight. The Dutch continued to press and it it was all hands on deck to repel their attacks with even Imti racing back to make a critical tackle without giving away a short corner.
Even when the inevitable happened and our defences were breached Goodridge, who had been a spectator for much of the Tournement, made a great save (As described by Peter Crayford) and then forced Taco bursting down the middle to shoot wide when a goal seemed inevitable.
With five minutes to go Stowell came on to rapturous applause as anno domini had claimed another victim moving Stephen into the over 70’s.
The final whistle came as a relief to everyone. We were all dead on our feet but the cup was ours. Players on both sides had given their all. Grim determined faces turned to smiles. We then shook hands, thanking the Umpires and Officials and then made our way to the bar to discuss past encounters and embracing the prospect of new challenges contests on and off the pitch.
27th August
England - 1 v Netherlands – 0
The final game of the Tournement was against the Netherlands who had outwitted us in Kontich and the Hague. This was a game we were not going to lose. Whilst mathematically we could still finish runners up it would mean us conceding 21 goals which was not going to happen.
We started at a fierce pace rattling up several short corners in the first quarter with only one goal to show for all our efforts scored by Stowell. We also became a little complacement and it was only the timely intervention of Kimber, justifying his selection in the England goal, that prevented the rampant Dutch forwards from scoring.
During the second quarter the pace dropped to walking speed and despite rotating players we were not able to up the tempo of the game. There were some very tired players on the park.
At half time the goalies exchanged places for the last time with Goodridge, who had yet to touch the ball, coming on.
His first touch was to pick up the ball from out of the goal after a clever overhead scoop into the D had been dispatched by the Dutch centre forward with ease into our net.
Luckily for once the Gods or the Umpire was on our side and the goal was disallowed for dangerous play.(Phew, we still had yet to concede a goal!)
This decision incensed the Dutch so much they threw caution to the wind and threw everyone into the attack putting our defence under severe pressure. Many times they looked as though they would score but timely interceptions by Ridings, Mills,Mellor and Stone aided by the tireleless Slator. On the one occasion they were beaten Goodridge made a fine save and whipped the ball into touch.
One quarter to go and despite being absolutely f….d we were not going to give up our slender lead without a fight. The Dutch continued to press and it it was all hands on deck to repel their attacks with even Imti racing back to make a critical tackle without giving away a short corner.
Even when the inevitable happened and our defences were breached Goodridge, who had been a spectator for much of the Tournement, made a great save (As described by Peter Crayford) and then forced Taco bursting down the middle to shoot wide when a goal seemed inevitable.
With five minutes to go Stowell came on to rapturous applause as anno domini had claimed another victim moving Stephen into the over 70’s.
The final whistle came as a relief to everyone. We were all dead on our feet but the cup was ours. Players on both sides had given their all. Grim determined faces turned to smiles. We then shook hands, thanking the Umpires and Officials and then made our way to the bar to discuss past encounters and embracing the prospect of new challenges contests on and off the pitch.
