TEAMPAGINA - H60A
2023
geen verslag ontvangen
2021/22
Trainingslocatie: SCHC Bilthoven
Tijdstip: 19.30 verzamelen – 20.00 aanvang training / 21.30 einde training
Training wordt afgesloten met een goede hap en een biertje
Trainingen (voorlopig) tot aan de kerst zijn ‘open’ trainingen voor wie wil kennismaken.
Coach – bekendmaking volgt spoedig
Manager: vacature
Fysio: Harrie Schutte
Lid elftal cie voor info: Maarten van Rijn (06.2705.4912 of [email protected])
Programma voorbereiding (uiteraard is dit een voorlopige planning)
8-10-2021 Training (SCHC)
24-10-2021 Wedstrijd / drieluik Bunnik (10.00 – 13.00) met 50&55
5-11-2021 training
19-11-2021 oefenwedstrijd
3-12-2021 training
17-12-2021 begin winterstop / bekend making selectie Tokio
25-2-2022 einde winterstop
4-3-2022 eerste training na winterstop
18-3-2022 oefenwedstrijd
1-4-2022 traiining
15-4-2022 training
29-4-2022 oefenwedstrijd
13-5-2022 training
27-5-2022 training
10-6-2022 oefenwedstrijd
24-6-2022 training
30-6-2022 begin zomer stop
26-8-2022 einde zomer stop
2-9-2022 training
16-9-2022 training
30-9-2022 oefenwedstrijd
7-10-2022 training
14-10-2022 "uitzwaai training"
19-10-2022 aanvang WK Toernooi Tokio
gepubliceerd 12 oktober 2021
Tijdstip: 19.30 verzamelen – 20.00 aanvang training / 21.30 einde training
Training wordt afgesloten met een goede hap en een biertje
Trainingen (voorlopig) tot aan de kerst zijn ‘open’ trainingen voor wie wil kennismaken.
Coach – bekendmaking volgt spoedig
Manager: vacature
Fysio: Harrie Schutte
Lid elftal cie voor info: Maarten van Rijn (06.2705.4912 of [email protected])
Programma voorbereiding (uiteraard is dit een voorlopige planning)
8-10-2021 Training (SCHC)
24-10-2021 Wedstrijd / drieluik Bunnik (10.00 – 13.00) met 50&55
5-11-2021 training
19-11-2021 oefenwedstrijd
3-12-2021 training
17-12-2021 begin winterstop / bekend making selectie Tokio
25-2-2022 einde winterstop
4-3-2022 eerste training na winterstop
18-3-2022 oefenwedstrijd
1-4-2022 traiining
15-4-2022 training
29-4-2022 oefenwedstrijd
13-5-2022 training
27-5-2022 training
10-6-2022 oefenwedstrijd
24-6-2022 training
30-6-2022 begin zomer stop
26-8-2022 einde zomer stop
2-9-2022 training
16-9-2022 training
30-9-2022 oefenwedstrijd
7-10-2022 training
14-10-2022 "uitzwaai training"
19-10-2022 aanvang WK Toernooi Tokio
gepubliceerd 12 oktober 2021
2019
2019 EK Brasschaat
Het zal in ’66 geweest zijn. Dat ik voor het eerst in augustus het pas gemaaide gras betrad. Onwennig met (linnen) leen schoentjes en stick. Lag daar iets in het verschiet, een hockey carrière, vriendschappen, blessures.
Hoe mooi is te zien dat je in 2019 de rit hebt volgehouden, vele hockeyvrienden hebt gemaakt en er nog steeds vol voor kan gaan. De blessures genezen wat langzamer, maar het lichaam komt toch steeds weer in de hockey "mode"
Zo is de voorbereiding van ons toernooi in Brasschaat gericht op eindelijk een keer Europees kampioenschap (na het Wereldkampioenschap van vorig jaar): een vurige wens van coach Wever en manager de Roo (Ed en Willem Bever)
De maanden ervoor werd wekelijks getraind op SCHC, waar geschaafd werd aan patronen, de opstelling verfijnd, de corners ingestudeerd, maar vooral het team gevormd. Wat frisse jongens uit 55+ hebben de overstap gemaakt (Ad de Boer en Ewout Snoeck), zo vertrokken JP Feenstra en Diederik Klop naar de 65-plussers. Een uitgebalanceerd team met ervaring dus. Helaas vielen er vlak voor het toernooi toch weer vaste krachten af, Hans Kok en Robert Lifmann moesten (deels) afhaken. Te elfder ure werden Wouter van Til en Tjeerd Borstlap nog bereid gevonden mee te doen. Zo traden wij eind juni in een prachtige omgeving opgepompt aan tegen de usual suspects, waar elk jaar weer de vraag is wie treffen we in de halve finale, en zal de finale weer tegen Engeland zijn. Intussen zien we gelukkig dat de kloof tussen ons en andere teams steeds kleiner wordt, zo was de wedstrijd tegen de Schotten, een gelijke. De Spanjaarden werden in onze beste wedstrijd van het toernooi afgedroogd in de halve finale, waar vooral de as Hillen/van Geel/van Eesteren ijzersterk was.
De finale tegen Engeland, een herhaling van mijn afgelopen 6 uitvoeringen (1x gewonnen) ging gelijk op, toch scoorden de Engelsen vrij gemakkelijk met een duidelijk verjongde ploeg met een ervaren kern. Dankzij hard werken kwamen wij terug tot 2-2 in het derde kwart. Het schepje er bovenop van de Engelsen in grote hitte was teveel voor ons en uiteindelijk verloren we terecht (met 3-2). Ik kijk terug op een prachtig toernooi met vooral veel gezelligheid en focus, inzet en kameraadschap. Het is altijd weer mooi op deze manier nieuwe inzichten te krijgen, mensen die dezelfde passie hebben nog beter te leren kennen met steeds hetzelfde doel, genieten en winnen!
Dat het weer niet is gelukt zal aan velen factoren liggen, duidelijk is dat de Engelsen ons beter lezen dan andersom, corners onvoldoende liepen en vers -jong- bloed het verschil kan maken - ja boven de 60 gaan alle maanden tellen
Wij danken vooral Maarten van Rijn die al die jaren als aanvoerder het voorbeeld heeft gegeven en volgend jaar ons zal voorgaan naar een hoger niveau. We zullen de analyses bewaren voor de reünie en fris beginnen met de voorbereiding voor een WK in Japan in 2020….
Janne Wefers Bettink
Also, here are links from Gordon James to his YouTube videos of the Men’s O60 final: England - Netherlands
1. Highlights (20 mins): https://youtu.be/MFN7liL6WYg
2. Edited Full Match (55 mins): https://youtu.be/6hsaaE-EIa0
gepubliceerd 12 juli 2019
Het zal in ’66 geweest zijn. Dat ik voor het eerst in augustus het pas gemaaide gras betrad. Onwennig met (linnen) leen schoentjes en stick. Lag daar iets in het verschiet, een hockey carrière, vriendschappen, blessures.
Hoe mooi is te zien dat je in 2019 de rit hebt volgehouden, vele hockeyvrienden hebt gemaakt en er nog steeds vol voor kan gaan. De blessures genezen wat langzamer, maar het lichaam komt toch steeds weer in de hockey "mode"
Zo is de voorbereiding van ons toernooi in Brasschaat gericht op eindelijk een keer Europees kampioenschap (na het Wereldkampioenschap van vorig jaar): een vurige wens van coach Wever en manager de Roo (Ed en Willem Bever)
De maanden ervoor werd wekelijks getraind op SCHC, waar geschaafd werd aan patronen, de opstelling verfijnd, de corners ingestudeerd, maar vooral het team gevormd. Wat frisse jongens uit 55+ hebben de overstap gemaakt (Ad de Boer en Ewout Snoeck), zo vertrokken JP Feenstra en Diederik Klop naar de 65-plussers. Een uitgebalanceerd team met ervaring dus. Helaas vielen er vlak voor het toernooi toch weer vaste krachten af, Hans Kok en Robert Lifmann moesten (deels) afhaken. Te elfder ure werden Wouter van Til en Tjeerd Borstlap nog bereid gevonden mee te doen. Zo traden wij eind juni in een prachtige omgeving opgepompt aan tegen de usual suspects, waar elk jaar weer de vraag is wie treffen we in de halve finale, en zal de finale weer tegen Engeland zijn. Intussen zien we gelukkig dat de kloof tussen ons en andere teams steeds kleiner wordt, zo was de wedstrijd tegen de Schotten, een gelijke. De Spanjaarden werden in onze beste wedstrijd van het toernooi afgedroogd in de halve finale, waar vooral de as Hillen/van Geel/van Eesteren ijzersterk was.
De finale tegen Engeland, een herhaling van mijn afgelopen 6 uitvoeringen (1x gewonnen) ging gelijk op, toch scoorden de Engelsen vrij gemakkelijk met een duidelijk verjongde ploeg met een ervaren kern. Dankzij hard werken kwamen wij terug tot 2-2 in het derde kwart. Het schepje er bovenop van de Engelsen in grote hitte was teveel voor ons en uiteindelijk verloren we terecht (met 3-2). Ik kijk terug op een prachtig toernooi met vooral veel gezelligheid en focus, inzet en kameraadschap. Het is altijd weer mooi op deze manier nieuwe inzichten te krijgen, mensen die dezelfde passie hebben nog beter te leren kennen met steeds hetzelfde doel, genieten en winnen!
Dat het weer niet is gelukt zal aan velen factoren liggen, duidelijk is dat de Engelsen ons beter lezen dan andersom, corners onvoldoende liepen en vers -jong- bloed het verschil kan maken - ja boven de 60 gaan alle maanden tellen
Wij danken vooral Maarten van Rijn die al die jaren als aanvoerder het voorbeeld heeft gegeven en volgend jaar ons zal voorgaan naar een hoger niveau. We zullen de analyses bewaren voor de reünie en fris beginnen met de voorbereiding voor een WK in Japan in 2020….
Janne Wefers Bettink
Also, here are links from Gordon James to his YouTube videos of the Men’s O60 final: England - Netherlands
1. Highlights (20 mins): https://youtu.be/MFN7liL6WYg
2. Edited Full Match (55 mins): https://youtu.be/6hsaaE-EIa0
gepubliceerd 12 juli 2019
2018
2018 WK Barcelona
Een verslag van de zinderende finale gezien door een Engelse bril
England over 60s’ World Cup – Final report.
After having won all our games comfortably against Belgium 4-0, New Zealand 6-0, Argentina 11-0, Wales 3-0 and in semi-finals
against Germany 3-0, we were up against the last year’s World Cup winners the Netherlands in the finals.
In a packed stand as this was the last game of the tournament and we had great support and a very vociferous and partisan crowd
and so did the Dutch. We knew this would be a tough one and we were prepared to battle it out. After all it was the finals of the
World Cup. The team was up for it. We stared a bit nervously but settled down well quickly and got into our rhythm and started
playing our styles of hockey, which was based on our fitness and movement off the ball. The first quarter passed by very quickly
with no score. Second quarter we raised the pace and our forwards came very close to scoring and it looked like it would be a
matter of time before we score. We squandered chances but still believed that with one of the attacks in the circle, our luck would
change. Our forwards showed tenacity and imagination, but the Dutch defended their circle very well and at times were just a
touch physical. But that was expected. Half way through this quarter, we started to take a risk and pushed our midfield higher up
the field of play and changed our defensive players. Chances came and went; short corners came and went but we just could not
get that illusive goal. Luck just could not come our way.
Then whilst we kept on attacking, there was a turn over and suddenly their captain who had both skill and pace broke away and
one of the Dutch defender gave a perfectly timed pass on to his stick and we were caught in our unguarded circle and suddenly
against the run of play found ourselves a goal down. In sport sometimes, there is no justice. However, throughout the rest of the
game we battled hard to get a goal back, but the lady luck just would not smile on us. We had barrage of short corners but just
could not convert them as the Dutch defended well. It transpired later that the Dutch had videoed our short corners routine when
we played Germany. However, we tried several options of our short corners routines, but it just was not our day. At one time a
Dutch defender was ‘carded’ for being ‘too aggressive’ at rushing out at short corner and we thought this is it. We moved the ball
around in the circle to get a clear shot at goal but hit the upright bar. Time was running out and we try as much any team would,
but it just was one of the days when nothing in the circle went right for us.
We were truly disappointed with the result though we went one better than at last World Cup in Australia when we came away
with bronze. This time around we came away with runners up and a Silver medal.
Our preparation and build were right, but it is one of the days where we could have scored a hat full. We scored 24 goals and
conceded just one - in the final. It was not to be. But I am confident next time around it would be different result.The team enjoyed the experience as we had six new players from last time in Glasgow when we won the European Cup defeating Dutch in the final! I suppose honours were evened out until we meet next time!
The squad was; Jim Felix, David Webb, Graham Jackson, Gordon Gray Graham Skinner,
Conrad Ray, Kevin White, Mark Precious, Clive Whittle, Alex Chiang, Chris Rule, Rod Naughalty,
Robin Sampson, Gurmail Singh, Neil Wanstall, Henry Robinson, Mark Gibbon, David Harris.
Manager; Imtiaz Sheikh
Reporter: Imtiaz Sheikh
source: Website England Hockey, Masters
gepubliceerd 5 juli 2018
England over 60s’ World Cup – Final report.
After having won all our games comfortably against Belgium 4-0, New Zealand 6-0, Argentina 11-0, Wales 3-0 and in semi-finals
against Germany 3-0, we were up against the last year’s World Cup winners the Netherlands in the finals.
In a packed stand as this was the last game of the tournament and we had great support and a very vociferous and partisan crowd
and so did the Dutch. We knew this would be a tough one and we were prepared to battle it out. After all it was the finals of the
World Cup. The team was up for it. We stared a bit nervously but settled down well quickly and got into our rhythm and started
playing our styles of hockey, which was based on our fitness and movement off the ball. The first quarter passed by very quickly
with no score. Second quarter we raised the pace and our forwards came very close to scoring and it looked like it would be a
matter of time before we score. We squandered chances but still believed that with one of the attacks in the circle, our luck would
change. Our forwards showed tenacity and imagination, but the Dutch defended their circle very well and at times were just a
touch physical. But that was expected. Half way through this quarter, we started to take a risk and pushed our midfield higher up
the field of play and changed our defensive players. Chances came and went; short corners came and went but we just could not
get that illusive goal. Luck just could not come our way.
Then whilst we kept on attacking, there was a turn over and suddenly their captain who had both skill and pace broke away and
one of the Dutch defender gave a perfectly timed pass on to his stick and we were caught in our unguarded circle and suddenly
against the run of play found ourselves a goal down. In sport sometimes, there is no justice. However, throughout the rest of the
game we battled hard to get a goal back, but the lady luck just would not smile on us. We had barrage of short corners but just
could not convert them as the Dutch defended well. It transpired later that the Dutch had videoed our short corners routine when
we played Germany. However, we tried several options of our short corners routines, but it just was not our day. At one time a
Dutch defender was ‘carded’ for being ‘too aggressive’ at rushing out at short corner and we thought this is it. We moved the ball
around in the circle to get a clear shot at goal but hit the upright bar. Time was running out and we try as much any team would,
but it just was one of the days when nothing in the circle went right for us.
We were truly disappointed with the result though we went one better than at last World Cup in Australia when we came away
with bronze. This time around we came away with runners up and a Silver medal.
Our preparation and build were right, but it is one of the days where we could have scored a hat full. We scored 24 goals and
conceded just one - in the final. It was not to be. But I am confident next time around it would be different result.The team enjoyed the experience as we had six new players from last time in Glasgow when we won the European Cup defeating Dutch in the final! I suppose honours were evened out until we meet next time!
The squad was; Jim Felix, David Webb, Graham Jackson, Gordon Gray Graham Skinner,
Conrad Ray, Kevin White, Mark Precious, Clive Whittle, Alex Chiang, Chris Rule, Rod Naughalty,
Robin Sampson, Gurmail Singh, Neil Wanstall, Henry Robinson, Mark Gibbon, David Harris.
Manager; Imtiaz Sheikh
Reporter: Imtiaz Sheikh
source: Website England Hockey, Masters
gepubliceerd 5 juli 2018
2017
2017 EK Glasgow
geen verslagen ontvangen
2016
2016 WGMA WC, Newcastle, NSW, Australië
|
60+A Wereldkampioen.
De mannen van 60+ A waren gebrand op een goed resultaat tijdens het WK 2016 in Newcastle Australië. Vier jaar geleden werden zij voor het eerst wereldkampioen in Oxford en twee jaar geleden in Den Haag werd terecht verloren van de Aussies. De stand tussen the Dutchies en de Aussies was dus weer gelijk en wat is er mooier om de titel terug te halen in Australië. In februari zijn we met een verjongd team aan de voorbereiding begonnen. Vele vrijdagavonden is er getraind en /of een wedstrijd gespeeld. De oefenpotjes door het hele land, KZ,Victoria,SCHC en Hattem legden de basis voor het team. Coach Frank Wever en (thuis)manager Ton de Roo hadden een mooi programma in elkaar gesleuteld, waarbij ook aan de teamgeest werd gewerkt. De vele etentjes na afloop van de trainingen en de wedstrijden zorgden voor een uitmuntende sfeer. Voor mijzelf was duidelijk dat dit het beste team was in de afgelopen jaren, maar we moeten het wel waarmaken. Toen we het programma en het wedstrijdschema binnen kregen leek al dat bij een normaal verloop van de wedstrijden wij Engeland zouden treffen in de halve finale en Australië na winst in de finale. Een zware week stond ons te wachten, 6 wedstrijden in 9 dagen. In de poule fase moesten we spelen tegen Ierland(5-0), Zuid-Afrika (3-0) en Nieuw Zeeland (7-1). Deze wedstrijden gingen ons redelijk gemakkelijk af en we hadden de mogelijkheden om veel te wisselen en de meesten te sparen voor de finalerondes. We hadden geleerd van het toernooi in Den Haag, toen we in de belangrijke wedstrijden steeds meer blessures kregen. Nu was alleen Malcom erg ongelukkig om in de laatste minuut van de laatste poulewedstrijd een hamstring blessure te krijgen. De kwart finale tegen de altijd stugge en lastige Schotten werd toch wel vrij eenvoudig met 3-1 gewonnen. Op naar de geplande halve finale tegen de Engelsen. Dit was achteraf beschouwd onze zwaarste wedstrijd. We kennen de Engelsen goed, altijd de tegenstander in de finale van de Europese Kampioenschappen. Die hebben we vorig jaar in Londen na shoot-outs verloren. Een echte zware tegenstander en de uitslag was dan ook close, 3-2 winst. De finale tegen Australië , de laatste wedstrijd van het hele toernooi met veel (thuis) publiek. Dat geluid werd al spoedig overstemd door de Hollandse aanhang. De Aussies zetten in het eerste kwart van de wedstrijd druk, maar echt gevaarlijke momenten waren er niet. Als team moesten we na 8 minuten onze spelmaker Sjef van Geel missen, door ook al weer…., een hamstringblessure. Dit werd prima opgevangen en na het eerste kwart hadden we over de rest van de wedstrijd meerdere echte kansen, waar helaas maar 2 doelpunten uit kwamen. Wederom Wereldkampioen! Onze verdediging met in het doel Frank Jansen, laatste man Rudi Westers, voorstopper Wout van der Meulen en op de vleugels Wil Dielis, Marc van ’t Noordende, Malcom Begeman en Jan Peter Feenstra heeft het hele toernooi maar 4 doelpunten tegen gekregen en stond als een huis. |
Het loopwerk op het middenveld werd verzorgd door Roel van Klaveren, Tjeerd Borstlap, Sjef van Geel en ondergetekende. De zeer succesvolle aanval uit routinier Leo van Bogerijen, en debutanten Maarten van Rijn, Bart Hunfeld en Clemens Vincent Dirk Vehmeijer.
Coach Frank maakte zich op de bank drukker dan wij in het veld ervaren, maar de wedstrijdtactiek en voorbereiding zaten weer piekfijn in elkaar. Tijdens het toernooi kreeg onze fysio Alet Schilstra het al drukker en drukker. Weer fantastisch gelukt ook met de mannen van 65+ en relatief minder (ernstige)blessures voor ons dan in de vorige toernooien, maar PHPD had iedereen wel. Loet Dielis nam tijdens het toernooi de management taken op zich. Ook het kalmeren van de coach zat in dit takenpakket en dat ging haar prima af. Water, banaantjes en alle etentjes waren prima geregeld. Chapeau! Het Apollo hotel, op slechts 6 minuten rijden van het veld, was zoals gebruikelijk, prima door Henk geregeld. Zij zijn nu een massagetafel rijker. Barbara ook nog bedankt voor het wassen van de kleding. Dank namens ons alleen. Het sociale programma rond het event bestond uit een uitermate leuk bezoek aan een wijngebied, inclusief de walibi’s ; een saaie rugbywedstrijd tussen Nieuw-Zeeland en Australië uit de league competitie (de dames wedstrijd was leuker); een horroravond en een onvergetelijke bowlsdag op mijn verjaardag. Velen hebben ervoor of erna van het immense en zeer gastvrije land mogen genieten. Toch allemaal leuker met een gouden plak! Dit was mijn laatste WK als captain van het 60+ team, ja ook bij mij gaan de jaren tellen. Mijn dank aan jullie allen voor de mooie tijd en nu op naar 65+ als ze me willen hebben. Jart Sluiter |
