Vrienden-uitstapje,
31 mei 2017.
Dankzij de inspanningen van Arthur Nutbey, bracht ons uitstapje ons dit keer naar Arnhem waar een bezoek was gepland aan het Koninklijk Tehuis voor Oud Militairen en Museum Bronbeek. Een prachtig gelegen locatie en schitterend weer waren ons deel waardoor het uitstapje op voorhand al geslaagd was!
Na de ontvangst van de deelnemers (zie bijgevoegde foto en een bakkie pleur werden we rondgeleid door een oud militair/ gids (neen hij zat niet bij de verkenners) de heer Laan. Het geheel ademt de sfeer uit van het oude koloniale Nederlands Indië zoals sommigen onder ons wellicht nog kennen, maar zeker onze (voor) ouders zullen begrijpen wat ik hiermee bedoel. Een prachtig maar ook soms beklemmend museum waardoor wij werden rondgeleid. Geen verheerlijking van onze grootse daden sinds wij daar als Nederlanders voet aan wal zetten aan het eind van de 16e eeuw, maar een reële beschrijving van de geschiedenis van dit grote rijk dat wij, als klein landje, koloniseerden.
Als geïnteresseerde in ‘geschiedenis’ had ik mij (bij toeval) ingelezen over een deel van dat koloniale rijk via het boek ’Atjeh’ van historicus Anton Stolwijk (aanbeveling - en lezenswaardig voor geïnteresseerden) met als sub titel ‘het verhaal van de bloedigste strijd uit de Nederlandse koloniale geschiedenis).
Het museum geeft een goed beeld van hoe men in het verleden over allerhande koloniale zaken dacht en hoe dat in de loop van de eeuwen veranderde tot in de huidige tijd. Het valt mij altijd weer op hoe makkelijk het voor sommigen is met de kennis van nu is te oordelen over het gebeuren van toen.
Daarvan is in Bronbeek geen sprake. Er wordt een eerlijk en soms rauw beeld gegeven van de geschiedenis, van de wreedheden aan beide kanten, van het onvoorstelbare leed dat o.a. onder de Japanse bezetting werd aangericht, ook tegen de inheemse bevolking en over de vreselijke periode na die bezetting (Bersiap). Maar ook het goede dat gebeurde wordt in beeld gebracht.
Kortom: zeer indrukwekkend!
Onze gids was een enthousiast verteller en had soms opmerkelijke zaken te melden zoals bij een heel oud geweer: de basis voor vele uitdrukkingen zoals wij die vandaag de dag nog gebruiken zonder de oorsprong te kennen. Als zo’n antiek geweer namelijk gebruiksklaar werd gemaakt, verrichte men een aantal handelingen:
De lont werd aangestoken, de geur van een aangestoken lont was ook waarneembaar voor de vijand “lont ruiken” dus
Het kruit werd aangestoken, “de vlam in de pan” (*Red. de (kruit)pan is een onderdeel van het afvuurmechanisme van antieke vuurwapens zoals het musket)
Soms was het te vochtig weer en ging het aangestoken vuurtje weer uit, dan “liep het met een sisser af” dus en kon er niet geschoten worden….
Dan werd het geweer, terwijl men vluchtte, met de metalen achterkant (plaat) van de geweerkolf over de grond gesleept (die krengen waren n.l . loeizwaar) en aldus “werd de plaat gepoetst ……”
Bij een schilderij van een jeugdige slanke Koningin Wilhelmina merkte hij op dat haar figuur in de loop van de tijd op een grammofoonplaat leek: 33 – 45 – 78……
En bij een prachtige acacia boom in de fraaie tuin stelde hij dat deze boom ook wel de ‘ambtenaren boom’ werd genoemd: laat in de bloei en het eerst bij het afvallen van de bladeren…….
Verder zagen we nog een prachtig schilderij van een grote zeeslag tegen de Portugese concurrenten in die tijd, de onzen hadden de bloedvlag in top. Een onheilspellend symbool. Alle tegenstanders mochten sowieso worden afgemaakt…….Iets voor onze OLW’s?
Een prachtige dag werd afgesloten met een al dan niet alcoholisch drankje en een heerlijke rijsttafel in het reünie- en congrescentrum op landgoed Bronbeek: Kumpulan.
Voor geïnteresseerden in dit stukje vaderlandse geschiedenis: www.bronbeek.nl
Onnodig te zeggen dat u, als lid van de Vrienden, niet alleen onze geliefde 60+ vereniging helpt maar dat u er ook nog wat ‘aan heeft’ en als dat niet echt Nederlands is…….
Meer informatie over de Vrienden op onze website!!
Bob Hulst
31 mei 2017.
Dankzij de inspanningen van Arthur Nutbey, bracht ons uitstapje ons dit keer naar Arnhem waar een bezoek was gepland aan het Koninklijk Tehuis voor Oud Militairen en Museum Bronbeek. Een prachtig gelegen locatie en schitterend weer waren ons deel waardoor het uitstapje op voorhand al geslaagd was!
Na de ontvangst van de deelnemers (zie bijgevoegde foto en een bakkie pleur werden we rondgeleid door een oud militair/ gids (neen hij zat niet bij de verkenners) de heer Laan. Het geheel ademt de sfeer uit van het oude koloniale Nederlands Indië zoals sommigen onder ons wellicht nog kennen, maar zeker onze (voor) ouders zullen begrijpen wat ik hiermee bedoel. Een prachtig maar ook soms beklemmend museum waardoor wij werden rondgeleid. Geen verheerlijking van onze grootse daden sinds wij daar als Nederlanders voet aan wal zetten aan het eind van de 16e eeuw, maar een reële beschrijving van de geschiedenis van dit grote rijk dat wij, als klein landje, koloniseerden.
Als geïnteresseerde in ‘geschiedenis’ had ik mij (bij toeval) ingelezen over een deel van dat koloniale rijk via het boek ’Atjeh’ van historicus Anton Stolwijk (aanbeveling - en lezenswaardig voor geïnteresseerden) met als sub titel ‘het verhaal van de bloedigste strijd uit de Nederlandse koloniale geschiedenis).
Het museum geeft een goed beeld van hoe men in het verleden over allerhande koloniale zaken dacht en hoe dat in de loop van de eeuwen veranderde tot in de huidige tijd. Het valt mij altijd weer op hoe makkelijk het voor sommigen is met de kennis van nu is te oordelen over het gebeuren van toen.
Daarvan is in Bronbeek geen sprake. Er wordt een eerlijk en soms rauw beeld gegeven van de geschiedenis, van de wreedheden aan beide kanten, van het onvoorstelbare leed dat o.a. onder de Japanse bezetting werd aangericht, ook tegen de inheemse bevolking en over de vreselijke periode na die bezetting (Bersiap). Maar ook het goede dat gebeurde wordt in beeld gebracht.
Kortom: zeer indrukwekkend!
Onze gids was een enthousiast verteller en had soms opmerkelijke zaken te melden zoals bij een heel oud geweer: de basis voor vele uitdrukkingen zoals wij die vandaag de dag nog gebruiken zonder de oorsprong te kennen. Als zo’n antiek geweer namelijk gebruiksklaar werd gemaakt, verrichte men een aantal handelingen:
De lont werd aangestoken, de geur van een aangestoken lont was ook waarneembaar voor de vijand “lont ruiken” dus
Het kruit werd aangestoken, “de vlam in de pan” (*Red. de (kruit)pan is een onderdeel van het afvuurmechanisme van antieke vuurwapens zoals het musket)
Soms was het te vochtig weer en ging het aangestoken vuurtje weer uit, dan “liep het met een sisser af” dus en kon er niet geschoten worden….
Dan werd het geweer, terwijl men vluchtte, met de metalen achterkant (plaat) van de geweerkolf over de grond gesleept (die krengen waren n.l . loeizwaar) en aldus “werd de plaat gepoetst ……”
Bij een schilderij van een jeugdige slanke Koningin Wilhelmina merkte hij op dat haar figuur in de loop van de tijd op een grammofoonplaat leek: 33 – 45 – 78……
En bij een prachtige acacia boom in de fraaie tuin stelde hij dat deze boom ook wel de ‘ambtenaren boom’ werd genoemd: laat in de bloei en het eerst bij het afvallen van de bladeren…….
Verder zagen we nog een prachtig schilderij van een grote zeeslag tegen de Portugese concurrenten in die tijd, de onzen hadden de bloedvlag in top. Een onheilspellend symbool. Alle tegenstanders mochten sowieso worden afgemaakt…….Iets voor onze OLW’s?
Een prachtige dag werd afgesloten met een al dan niet alcoholisch drankje en een heerlijke rijsttafel in het reünie- en congrescentrum op landgoed Bronbeek: Kumpulan.
Voor geïnteresseerden in dit stukje vaderlandse geschiedenis: www.bronbeek.nl
Onnodig te zeggen dat u, als lid van de Vrienden, niet alleen onze geliefde 60+ vereniging helpt maar dat u er ook nog wat ‘aan heeft’ en als dat niet echt Nederlands is…….
Meer informatie over de Vrienden op onze website!!
Bob Hulst
